به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایبنا؛ کاشیگر گفت: شاید نویسندگان و شاعران ایرانی ملاک‌های اولیه دریافت جایزه نوبل را نداشته‌اند. نخستین ملاک برای دریافت جایزه نوبل این است که آثار برنده نوبل حتماً باید به زبان‌های سوئدی و نروژی ترجمه شده باشد.
وی در پاسخ به این پرسش که «آیا ملاک‌های نوبل ادبیات سیاسی نیست؟» یادآور شد: در این باره هم نمی‌توانم به یقین صحبت کنم چون همان‌طور که گفتم عضو کمیته نوبل نیستم اما تا جایی که می‌دانم هر شاعر و نویسنده‌ای که جایزه نوبل را گرفته آثارش یا به سوئدی یا نروژی یا یکی از زبان‌های اسکاندیناوی ترجمه شده است.
مترجم کتاب «درباره ترجمه» اثر پل ریکور توضیح داد: بسیاری از نویسندگان بزرگ دنیا نیز جایزه نوبل را دریافت نکرده‌اند. خورخه لوییس بورخس از جمله همین نویسندگان است. به گمانم این موضوع نیز برای ادبیات ایران نباید اهمیت چندانی داشته باشد.
این نویسنده ادامه داد: جایزه ادبی نوبل جایزه‌ای مانند جوایز ادبی دیگر جهان است. در جهان چیزی قریب به ۱۰ هزار جایزه ادبی داریم، نمی‌دانم که چرا باید جایزه نوبل تا به این اندازه برای ما مهم باشد.
کاشیگر گفت: نخستین ملاک کمیته علمی جایزه نوبل ملاکی عینی است و باید اثر شاعر و نویسنده به این زبان‌ها ترجمه شده باشد.
مدیا کاشیگر متولد ۱۳۳۵ تهران است. وی تا مقطع دیپلم در فرانسه درس خواند و بعد برای ادامه تحصیل به ایران بازگشت. کاشیگر از فرانسه ترجمه می‌کند. «وقتی مینا از خواب بیدار شد»، «زندگی و کار ولادیمیر مایاکوفسکی»، «وسوسه»، «اتاق تاریک»، «ابر شلوارپوش» و «خرده آسمان انگار هیچ» نام برخی از کتاب‌های کاشیگر در زمینه تألیف و ترجمه است.
«درباره ترجمه» اثر پل ریکور تازه‌ترین کتاب اوست که تابستان سال گذشته از سوی نشر افق راهی بازار کتاب شد.