به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایبنا؛ نیویورک‌تایمز: مسئولیت سنگینی به دوش جوانانی بود که در بهار سال ۱۸۱۵ شهر خود تبریز را برای فراگیری علم در سرزمین انگلستان رها کردند. این گروه که با مسئولیت میرزا صالح به انگلیس رفتند به معنای واقعی طالب علم بودند. میل آنها به یادگیری علوم جدید تبدیل به موضوعی ملی شده بود. جنگ با روسیه باعث شده بود پادشاهی عباس میرزا مورد خطر قرار گیرد و دلش می‌خواست از خطرات بیشتر پیشگیری کند.
وظیفه افراد سفر کرده مشخص بود. باید تلاش خود را انجام می‌دادند تا هر آنچه به صنعتی شدن کشورشان کمک می‌کند فراگیرند.
«نیل گرین» که استاد دانشگاه «یو‌سی‌ال‌ای» است مانند کارآگاهان این دانشجویان و روند کاری‌شان را دنبال می‌کند و از کتاب خاطرات میرزا صالح به عنوان منبع اطلاعات خود بهره می‌گیرد. او آرشیوهای متفاوتی را بررسی کرده است؛ از روزنامه‌های مختلف گرفته تا نقاشی‌های موجود در آن دوره. اگرچه در آن دوره ایرانی‌های زیادی در انگلستان حضور نداشتند اما این افراد بسیار شناخته شده نبودند و راه خود را به آرامی طی می‌کردند.
ایران و بریتانیا در حال حاضر در جایگاه بهتری هستند. ماه آگوست سال ۲۰۱۵ سفارت ایران انگلیس و ایران به صورت همزمان در دو کشور باز شدند.
«گرین» در کتاب خود قصه دوستی فرهنگی این دو ملت را روایت می‌کند. ایرانی‌ها راه پیشرفت را طی کرده‌اند و کشور خود را به مرحله بالایی از تکنولوژی رسانده‌اند. به دلیل همین تبادل فرهنگی محیط آکادمیک بریتانیا غنی شد و ایران نیز در زمینه‌های ریاضیات، پزشکی پیشرفت شایانی کرد. علاوه بر این، میرزا صالح دانش چاپ را وارد کشور خود کرد.
تنها انتقادی که به این کتاب وارد می‌شود این است که نویسنده باید به همگان یادآوری کند که انگلیسی که شخصیت‌های کتاب به آن پا می‌گذارند انگلستان دوره «جین آستن» است. شواهدی دال بر اینکه ایرانی‌ها «آستن» را ملاقات کرده باشند وجود ندارد اما نویسنده دلش می‌خواهد خواننده را به سمتی سوق دهد که گویی چنین اتفاقی رخ داده است. به نظر نویسنده تفریح دانشجویان همان است که الآن دانشجویان حاضر در لندن دارند و شاید هنگام گشت‌و‌گذار در خیابان با خانم «جین آستن» روبه‌رو شده باشند.
میرزا محمد صالح کازرونی از نخستین دانش‌آموختگان ایرانی در اروپا و ناشر روزنامه کاغذ اخبار، نخستین روزنامه در ایران است. وی فرزند حاج باقر کازرونی و متولد کازرون است.
میرزا صالح در ۳۱ فروردین سال ۱۸۱۵ میلادی به اتفاق چهار نفر دیگر، به فرمان عباس میرزا نایب‌السلطنه و وزیر او میرزا عیسی قائم‌مقام برای تحصیل از تبریز به انگلستان فرستاده شده بودند.