به گزارش فرهنگ امروز به نقل از شرق؛ حسن میرعابدینی را بیشتر با تحقیقاتش در باب داستان‌نویسی معاصر ایران می‌شناسیم و به‌ویژه با کتاب «صدسال داستان‌نویسی ایران» که در آن به تاریخ صدساله داستان‌نویسی معاصر ایران پرداخته است. «سرگذشت تاریخ‌نگاری ادبیات معاصر ایران» کتابی تازه از میرعابدینی است که در نشر نو منتشر شده است. میرعابدینی در این کتاب، چنانکه در مقدمه آن توضیح داده، گزارشی از مقالات و آثار پژوهشی موجود در زمینه ادبیات معاصر ایران ارائه داده و به ارزیابی این آثار و مقالات پرداخته است. او در مقدمه کتاب به نادیده گرفته‌شدن ادبیات معاصر ایران به‌عنوان زمینه‌ای برای پژوهش‌های تاریخ‌نگارانه اشاره کرده و نوشته است: «از آغاز ورود به روزگارِ نو، از دوره بیداری و نهضت مشروطه به این‌سو، در بازشناسی و معرفی ادبیات کلاسیک، کارهای بسیار انجام شده است، از تصحیح انتقادی آثار و چاپ منتخباتی از آنها گرفته تا بررسی‌ها و تاریخ‌نگاری‌های ادبی. در مراکز مطالعاتی و دانشگاهی نیز، این ادبیات همواره موضوعِ تدریس و پژوهش بوده است. اما به ادبیات و به‌خصوص نثر معاصر توجه چندانی نشده و، درنتیجه، جایگاه آن به‌درستی شناخته نشده است؛ در حالی‌که تنوع محتوایی و صوریِ آثار پدیدآمده در دوره معاصر آن را به دوره‌ای مهم از تاریخ ادبیات ایران تبدیل کرده است.»
میرعابدینی نخستین گام برای تألیف تاریخ ادبیات معاصر را تدوین منابع اطلاعات در این زمینه دانسته است تا با این کار «از حد و حدودِ تحقیقات انجام‌شده مطلع شویم» و این امید پیدا شود «که، به‌خصوص در محیط‌های دانشگاهی، به جای کارهای تکراری، با پژوهش‌هایی مواجه شویم که چشم‌اندازهای جدیدی را در منظرِ پژوهشگران قرار دهند.» او در بخشی دیگر از مقدمه کتاب، درباره رویکرد آن می‌نویسد: «کتاب حاضر با هدف ارائه گزارشی از کتاب‌ها و مقالاتی با موضوعِ تاریخ‌نگاری ادبیات معاصر تدوین شده است، به این مقصود که هم گامی در راهِ شناسائیِ اثر برداشته شود هم شیوه‌هایی که مولفان برای نگارش تاریخ ادبیات معاصر اختیار کرده‌اند، از منظری انتقادی بررسی گردد.»
کتاب در هفت بخش تنظیم شده است. در بخش اول به آثار تاریخ‌نگاران ادبی درباره ادبیات معاصر ایران پرداخته شده است. بخش دوم به آثار ایران‌شناسان روس در زمینه ادبیات معاصر ایران اختصاص دارد و بخش چهارم به «گلچین‌های ادبی»، در بخش پنج، با عنوان «راویان داستانِ داستان‌نویسی» به مقالات مختلف در زمینه داستان‌نویسی امروز ایران پرداخته شده و در بخش ششم به «نگارندگان تاریخچه شعر»، بخش هفتم کتاب هم درباره «گزارشگران سیرِ نمایش» است و به آن‌چه درباره نمایش در ایران نوشته شده اختصاص دارد. کتاب با پی‌گفتاری به پایان می‌رسد که در آن گزارشی از تالیفات ایران‌شناسانِ غیرایرانی در زمینه ادبیات معاصر ایران ارائه شده، همراه با ارزیابی این تالیفات.